فرمان چرمی ضخیم را فشار می‌دهم زیرا 5 به چرخاندن بالا شهرت دارد و به سمت درایو آزمایشی ثابت و بدون مزاحمت خود با یک سری پیچ‌های S خوشمزه می‌روم. اول اینکه هیچ اتفاقی نمی افتد.

اثر آشنای سس گوجه فرنگی قبل از روشن کردن توربو بسیار بارز است، اما پس از اینکه سرعت سنج از 3500 دور در دقیقه فراتر رفت، یک جفت دو سر بازوی آرنولد باد شده را سفت می کند، در فنرها و رعد و برق می نشیند، گویی به پورشه 911 توربو قلاب می شود. وقتی ماشین‌های رویایی قدیمی را امتحان می‌کنم ناامید می‌شوم زیرا همیشه خسته‌کننده‌تر از حد انتظار هستند.

فقط فراری F40 هنوز احساس مرگ و جهنم می کند، اما … و رنو!

بیایید رانندگی کنیم!

شتاب حیرت انگیز است. می‌توانید صدای شارژر Garrett را بشنوید که قدرت‌های فوق‌العاده‌ای را به داخل خودرو می‌برد، در حالی که وقتی فنرهای عقب فشرده می‌شوند، خودروی کوچک در فرمان نور می‌گیرد. با ترمزهای موثر، وزن به جلو منتقل می شود و وزن کمی به فرمان باز می گردد تا بتوانید پوزه را به سمت پیچ هدایت کنید.

همین که دوباره گاز دادی پوزه بلند می شود. در هوای بارانی، باید کامیکازه خالص باشد، زیرا اگر با روشن شدن توربو الاغ شما باد کند، می توانید از بلیط یک طرفه گیاه شناسی مطمئن باشید. غلغلک دادن فوق العاده در معده. جایی که هات هچ مدرنی مانند رنو مگان RS، با وجود 250 اسب بخار قدرت، می خواهد برای شما آرزوی سلامتی کند، رانندگی با R5 توربو از مد افتاده احساس خطر می کند.

با این حال، لاستیک‌ها در تابستان در آسفالت گرم به خوبی گاز می‌گیرند و مسیر عریض حداقل به ایجاد حس قابل پیش‌بینی کمک می‌کند. بدون شک، رنو 5 توربو بیشتر هم‌عصران خود را در خشکی قرار می‌دهد – از جمله بزرگترین رقیب خود، پژو 205 T16.